نگاهی به طرح احیای رودخانه تهران: چالش ها و راه حل ها
تاریخ: مرداد 1396
چکیده:
زمانی که تهران به عنوان پایتخت ایران در سال 1796 انتخاب شده بود، یک روستای کوچک در پایین یک کوه با چندین رودخانه بود. حداقل هفت رودخانه بزرگ از شمال تا جنوب تهران جاری بودند. امروزه تهران با جمعیتی حدود 8.5 میلیون نفر در شهر و 12 میلیون نفر در اطراف منطقه شهری، پرجمعیتترین شهر ایران است. با این حال، رودخانه های تهران به دلیل توسعه سریع شهری، به ویژه طی نیم قرن گذشته، ناپدید شده اند. تخريب رودخانه و بستر رودخانه، كاناليزه كردن و استفاده از ديوارهاي بتني براي رودخانه ها و بستر آنها، تخریب روند طبيعي رودخانه ها و انتقال آنها به كانال ها و همچنين پوشیده شدن آنها و دفن آنها در زير جاده ها و ساختمان هاي شهری، که رودخانه های تهران را برای شهروندان غیر قابل دسترس در زندگی روزمره ساخته است. “طرح جامع بهبود و احیا رودخانه تهران” در فروردین سال 1394 پس از مباحثه چند ساله میان شهرداری تهران، شورای شهر تهران و وزارت نیرو ایران آغاز شد. هدف کلی پروژه ایجاد و ترویج ارتباط میان رودخانه ها، شهر و شهروندان تهران در مقیاس های مختلف از جمله طرح های محلی شهری تا توسعه کلی فضای شهر است. علاوه بر این، ایجاد یک تصویر جدید از شهر تهران با توجه به اهداف حاضر کمک می کند. 11 اهداف توسعه پایدار (SDG 2015-30): “ایجاد شهرها و شهرک های انسانی جامع، امن، انعطاف پذیر و پایدار” (مجمع عمومی سازمان ملل متحد، 2015). این مقاله چالش ها و همچنین یافته های مطالعه “طرح جامع” را برای بهبود و ترمیم رودخانه تهران توصیف می کند. پیاده سازی پروژه آزمایشی ثابت کرده است که احیا رودخانه های شهری در شهر های بزرگ مانند تهران نیازمند یک رویکرد جامع است و طیف وسیعی از فناوری ها و ابزار مناسب برای مناطق خشک و نیمه خشک است.
کلمات کلیدی: رودخانه در مناطق خشک, احیای رودخانه های فصلی, شهرهای پایدار, احیای رودخانه های تهران, طرح جامع احیا رودخانه های شهری
